STANISŁAW WOJCIECH NAMYSŁOWSKI – syn Karola Namysłowskiego i Józefy z domu Zakrzewskiej urodził się w Warszawie 23 kwietnia 1879 roku.
W wieku dziesięciu lat rozpoczął naukę gry na skrzypcach u swojego ojca.
W roku 1898 po ukończeniu progimnazjum rosyjskiego w Zamościu wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia muzyczne w klasie skrzypiec prof. Stanisława Barcewicza.
Od 1900 roku występował w orkiestrze ojca jako skrzypek-solista czasami też jako dyrygent.
W roku 1905 wyjechał do czeskiej Pragi, aby kontynuować studia muzyczne u znanego skrzypka Ottokara Sevćika, tutaj też uczył się kompozycji i dyrygentury u Witĕzslava Nováka, znanego kompozytora i pedagoga czeskiego.
Szybko zyskał duże uznanie jako skrzypek, a także jako dyrygent. Jeszcze podczas studiów w 1906 roku dyrygował trzema koncertami Filharmonii Czeskiej w sali Rudolphinum w Pradze.
W 1908 roku ukończył praskie konserwatorium, otrzymując dyplom skrzypka-wirtuoza.
Nie skorzystał z propozycji objęcia stanowiska dyrygenta Filharmonii Czeskiej i powrócił do kraju. Pomagał ojcu w prowadzeniu orkiestry, zastępując go również w roli dyrygenta, głównie w częściach symfonicznych koncertów.
W roku 1915 objął kierownictwo orkiestry. Z ogromnym poświęceniem kontynuował dzieło ojca przez 55 lat.
Podczas pobytu w 1925 roku z orkiestrą za oceanem został przyjęty w Białym Domu przez Prezydenta Coolidge`a , a w Bostonie gubernator stanu Massachusetts wręczył mu Sztandar Stanów Zjednoczonych – najwyższe odznaczenie, jakie może otrzymać cudzoziemiec. Otrzymał też wiele innych cennych odznaczeń
i pamiątek.
W czasie II wojny światowej ukrywał się w Warszawie i Milanówku, skąd powrócił w 1945 roku do Chomęcisk, gdzie ponownie reaktywował zespół.
Z okazji 50-lecia pracy artystycznej 2 grudnia 1955 roku w sali Państwowej Filharmonii w Lublinie został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w czasie uroczystości 75-lecia istnienia orkiestry oraz setnej rocznicy urodzin Karola Namysłowskiego otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
Mazur „Spod Zamościa”, do którego słowa napisał Wacław Mazurek, jest jedyną znaną kompozycją Stanisława Namysłowskiego.